De geschiedenis wordt omgedraaid : Muybridge fotografeerde een lopende man in 12 sequenties en nu bijna 130 jaar later proberen we aan de hand van de fotosequentie te reconstrueren hoe de man in werkelijkheid liep. De foto’s van de hardlopende man zijn afkomstig uit de twaalf afbeeldingen tellende fotoserie Animal Locomotion (vol.1, male nudes, plate 62, 1887) van de Engelse fotograaf Eadweard Muybridge (1830-1904). Muybridge was in de 19e eeuw de eerste die foto’s maakte met een mechanische, snelwerkende sluiter, waardoor de belichtingstijd maar een fractie van een seconde duurde. Hierdoor ontstonden voor het eerst onbewogen foto’s van bewegende objecten. Muybridge nam de twaalf foto’s van de hardlopende man met evenzovele van deze ‘snelle’ fototoestellen. Door de afbeeldingen snel achter elkaar te projecteren wordt beweging gesuggereerd. Het werk van Muybridge heeft grote invloed gehad op het ontstaan van de film.
Als je de twaalf opnames van Muybridge als een film achter elkaar afspeelt en herhaalt, dan is te zien hoe de hardloper zich in 1887 heeft voortbewogen. Uitgaande van de ideale loopsnelheid van tenminste drie passen per seconde, laat hij een fraaie looptechniek zien, die navolging verdient. De eerste animatie gaat uit van ongeveer 120 passen per minuut, in de tweede animatie loopt de man met een pasfrequentie van 180 passen per minuut, in de laatste animatie is de frequentie nog iets hoger. Waarschijnlijk zal de middelste animatie de werkelijheid het dichtst benaderen.De eerste animatie is een vertraagde opname maar hierdoor kan wel beter worden bekeken hoe de looptechniek is. Overigens, ook de foto's op de wand van het kleedgebouw geven goed de fasering van de loopbeweging weer. De techniek is goed : de loper landt met het ene been recht naast het andere (stand)been en vlak voor de nieuwe afzet spant hij zijn voet aan. Verder is de romp recht (zonder torsie) en worden armen in een bijna juiste haakse hoek op het lichaam bewogen met een lichte nadruk op de achterwaartse beweging. Ook is te constateren dat de loper redelijk reactief loopt door met een kort grondcontact te landen op de voorvoet met daarop volgend een verende enigszins opwaartse beweging. Haklanding, iets wat bij de huidige en door de Atletiekunie geprogageerde inzichten niet wordt aangeraden, vindt dus niet plaats. Bovendien de gefotografeerde man in de animatie loopt blootvoets. Het op blote voeten landen op de hak zal door hinderlijke pijn in de praktijk dan ook niet plaatsvinden. Je wordt als het ware gedwongen om te landen op de midden-/voorvoet (natural running). (toelichting link naar video: betreft laatste deel van de uitzending/afspelen vanaf 23 minuten).

terug